کد مطلب:152217 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185
شرکت حضرت امام زمان در مسجدی در لبنان
در طول تاریخ غیبت كبری حضرت بقیة الله ارواحنا فداه، نامه های متعددی به علما و دوستان خود مرقوم فرموده اند. اما در سالهای اخیر یعنی در سال 1404 هجری قمری، ایشان نامه ای با یك دنیا محبت به شیعیان خود فرستادند. شرح این نامه را از اینجا آغاز می كنیم كه حدودا سال 1410 هجری قمری بود كه یكی از علما بزرگ اهل معنی قضیه ی زیر را برای من و جمعی از دوستان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام این چنین نقل فرمودند:
یكی از دوستان امام عصر ارواحنا فداه، نامه ای از لبنان با قضیه ی مربوط به آن را برایمان به این شرح ارسال نموده اند:
اما جماعت یكی از مساجد لبنان به نام «مسجد السیدة نرجس علیهاالسلام» (یعنی مسجد
حضرت نرگس مادر بزرگوار حضرت امام عصر ارواحنا فداه) وافراد هیئت امنای مسجد، قسم مؤكد یاد نموده اند كه در این مسجد در ماه محرم به نام حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، مؤمنین را اطعام می نمودیم.
برای این منظور و به عنوان شركت مردم در ثواب این عمل، صندوقی در آن محل نصب كرده بودیم و چنانكه معمول است، صندوق دارای قفل بود و فقط روزنه ی باریكی داشت كه بتوانند سكه یا اسكناسی تا كرده را داخل آن بیندازند.
پس از مدتی كه آن را باز نمودیم، با كمال تعجب نامه ای به همراه یك شكلات بزرگ لبنانی در آن یافتیم كه به هر صورت بخواهیم محاسبه نماییم، محال است كه آن دو را از روزنه ی باریك، در صندوق داخل نموده باشند و فقط باید با معجزه ای این كار انجام شده باشد، زیرا كلید آن نیز فقط در دست خودمان بود.
وقتی نامه را باز نمودیم این جملات با ترتیب خاصی در آن نوشته شده بود: (لازم به تذكر است كه آن خط مبارك، هیبت و عظمتی را در دل انسان ایجاد می كرد).
بسم الله الرحمن الرحیم
«وقل اعملوا فسیری الله عملكم و رسوله و المؤمنون» صدق الله العلی العظیم
«انا المهدی المنتظر»
«اقمت الصلاة فی مسجدكم»
«و اكلت مما اكلتم»
«و دعوت لكم»
«فادعوا لی بالفرج»
ترجمه ی این جملات:
«به نام خداوند بخشنده ی مهربان»
(ای پیامبر ما به مردم بگو:) هر عملی را كه می خواهید انجام دهید، اما بدانید عمل شما را خدا و رسول او و مؤمنون (ائمه هدی علیهم السلام) می بینند.
راست فرموده است خداوند بلند مرتبه ی با عظمت.
من مهدی منتظر هستم.
در مسجد شما نماز را برپا داشتم.
و از آنچه شما خوردید، من هم خوردم.
و برای شما دعا نمودم.
پس شما هم برای فرج من دعا كنید.
پس از نقل این نامه، دوستان آن حضرت، از این همه لطف، اشك شوق می ریختند و گریه می كردند.
در تأیید این نامه، چند روز بعد یكی از روحانیون معظم در حرم مطهر حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام به طور اتفاقی، تشرفی به محضر مقدس حضرت بقیة الله «عجل الله تعالی فرجه الشریف» پیدا نموده و از آن حضرت درباره ی نامه ی فوق سؤال كرده بود كه آن حضرت در جواب فرموده بودند: بلی آن نامه از ما می باشد.
و من خودم آن روحانی عزیز و متقی را دیدم و دوباره از ایشان همان تشرف را پرسیدم و ایشان آن را برایم همانگونه كه در بالا ذكر شد، بازگو فرمودند. [1] .
یكی از دوستان امام عصر ارواحنا فداه، نامه ای از لبنان با قضیه ی مربوط به آن را برایمان به این شرح ارسال نموده اند:
اما جماعت یكی از مساجد لبنان به نام «مسجد السیدة نرجس علیهاالسلام» (یعنی مسجد
حضرت نرگس مادر بزرگوار حضرت امام عصر ارواحنا فداه) وافراد هیئت امنای مسجد، قسم مؤكد یاد نموده اند كه در این مسجد در ماه محرم به نام حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام، مؤمنین را اطعام می نمودیم.
برای این منظور و به عنوان شركت مردم در ثواب این عمل، صندوقی در آن محل نصب كرده بودیم و چنانكه معمول است، صندوق دارای قفل بود و فقط روزنه ی باریكی داشت كه بتوانند سكه یا اسكناسی تا كرده را داخل آن بیندازند.
پس از مدتی كه آن را باز نمودیم، با كمال تعجب نامه ای به همراه یك شكلات بزرگ لبنانی در آن یافتیم كه به هر صورت بخواهیم محاسبه نماییم، محال است كه آن دو را از روزنه ی باریك، در صندوق داخل نموده باشند و فقط باید با معجزه ای این كار انجام شده باشد، زیرا كلید آن نیز فقط در دست خودمان بود.
وقتی نامه را باز نمودیم این جملات با ترتیب خاصی در آن نوشته شده بود: (لازم به تذكر است كه آن خط مبارك، هیبت و عظمتی را در دل انسان ایجاد می كرد).
بسم الله الرحمن الرحیم
«وقل اعملوا فسیری الله عملكم و رسوله و المؤمنون» صدق الله العلی العظیم
«انا المهدی المنتظر»
«اقمت الصلاة فی مسجدكم»
«و اكلت مما اكلتم»
«و دعوت لكم»
«فادعوا لی بالفرج»
ترجمه ی این جملات:
«به نام خداوند بخشنده ی مهربان»
(ای پیامبر ما به مردم بگو:) هر عملی را كه می خواهید انجام دهید، اما بدانید عمل شما را خدا و رسول او و مؤمنون (ائمه هدی علیهم السلام) می بینند.
راست فرموده است خداوند بلند مرتبه ی با عظمت.
من مهدی منتظر هستم.
در مسجد شما نماز را برپا داشتم.
و از آنچه شما خوردید، من هم خوردم.
و برای شما دعا نمودم.
پس شما هم برای فرج من دعا كنید.
پس از نقل این نامه، دوستان آن حضرت، از این همه لطف، اشك شوق می ریختند و گریه می كردند.
در تأیید این نامه، چند روز بعد یكی از روحانیون معظم در حرم مطهر حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام به طور اتفاقی، تشرفی به محضر مقدس حضرت بقیة الله «عجل الله تعالی فرجه الشریف» پیدا نموده و از آن حضرت درباره ی نامه ی فوق سؤال كرده بود كه آن حضرت در جواب فرموده بودند: بلی آن نامه از ما می باشد.
و من خودم آن روحانی عزیز و متقی را دیدم و دوباره از ایشان همان تشرف را پرسیدم و ایشان آن را برایم همانگونه كه در بالا ذكر شد، بازگو فرمودند. [1] .
[1] چهره ي درخشان، ج 2، ص 542 به نقل از راهي به سوي نور نوشته ي عليرضا نعمتي ص 81 چاپ اول.